50 jaar onafhankelijkheid -special
Vasisthà Parmessar: “Suriname, dit is ons moment
— laten we het samen waarmaken”
Voor Vasisthà Parmessar is de Surinaamse
onafhankelijkheid geen herinnering uit eigen ervaring, maar een werkelijkheid
die zijn identiteit diepgaand heeft gevormd. Geboren ná 1975, maar opgevoed in
de schaduw én het licht van die historische gebeurtenis, ziet hij de
onafhankelijkheid als een fundament dat zijn leven mede mogelijk heeft gemaakt
— een stille kracht die hem altijd heeft begeleid.
“De onafhankelijkheid van Suriname heeft voor mij
een bijna instinctieve betekenis. Het is een bron van trots en autonomie die ik
mijn hele leven met mij meedraag.”
Een leven dat
Suriname meedraagt
Parmessar groeide op in een land dat net zijn tweede
decennium van zelfstandigheid verkende. Die zelfstandigheid voelde voor hem
nooit theoretisch; het was een realiteit die in de vezels van het dagelijks
leven verweven zat. Later, tijdens zijn dubbele universitaire studie en
internationale carrière, nam hij dat gevoel overal met zich mee.
Hij woonde en werkte in onder meer Amsterdam,
Brussel, Frankfurt en Londen — wereldsteden die hem confronteerden met
diversiteit, perspectief en globalisering. Maar waar hij ook ging, één
onderwerp bleef constant en kwam steevast met trots naar voren: Suriname.
“Waar ik ook was, ik sprak nooit met
terughoudendheid over waar ik vandaan kom. Suriname is rijk aan verhalen,
natuur, cultuur en veerkracht. Daarover praten maakte mij telkens trots.”
In gesprekken met collega’s, medestudenten of
vrienden waaierden discussies vaak spontaan uit naar Surinames bijzondere
geschiedenis, de veelzijdigheid van het land en de unieke mix van culturen.
“Onze
diversiteit is geen toeval — het is onze kracht”
Hoewel Parmessar de onafhankelijkheid niet zelf
meemaakte, voelt hij de nalatenschap ervan duidelijk. De strijd, offers en
dromen van eerdere generaties vormen volgens hem het fundament waarop het
huidige Suriname staat.
“Ik ben zelf een moksi — een mix van bloedlijnen
en verhalen — en dat maakt mij trots. Onze diversiteit onderscheidt ons en
verbindt ons. Dat moeten we altijd koesteren en beschermen.”
Volgens hem is die culturele rijkdom geen
toevallige uitkomst van de geschiedenis, maar een van de sterkste pijlers onder
het Surinaamse toekomstperspectief.
Potentie als onafgemaakte belofte
Parmessar ziet de onafhankelijkheid als een deur
die op een kier is gezet, een belofte die nog volledig ingelost moet worden.
“Er bestaat geen overtuigende reden waarom
Suriname niet kan worden wat het wil zijn. Onze grond is vruchtbaar, onze
mensen zijn getalenteerd en onze cultuur is veerkrachtig.”
Maar hij erkent ook dat het land nog niet is waar
het zou moeten zijn. Dat maakt hem niet moedeloos, maar juist hoopvol — omdat
de bouwstenen voor vooruitgang klaarliggen.
Het jubileum
als kantelpunt
De viering van 50 jaar onafhankelijkheid betekent
voor hem geen terugblik alleen, maar vooral een blik vooruit.
“Ik kijk naar deze dag met meer hoop dan ooit.
Onze kansen worden steeds helderder en er ontstaat bij zowel Surinamers thuis
als in de diaspora een groeiend besef van hun rol in ons grotere verhaal.”
Voor Parmessar ligt Surinames grootste doorbraak
in de bereidheid om boven etnische, religieuze en politieke scheidslijnen uit
te stijgen. Niet door verschillen te ontkennen, maar door ze te overstijgen —
omdat de gezamenlijke toekomst zwaarder weegt dan de scheidslijnen die soms
verdeeldheid zaaien.
Hij verwijst naar momenten waarop de natie wél
één front vormt, zoals de collectieve trots die het voetbalteam Natio oproept.
“Wie heeft gezien hoe wij samenkomen tijdens
kwalificaties weet dat eenheid geen droom is, maar een bewezen kracht.”
Een oproep
voor de komende 50 jaar
Aan het einde van zijn reflectie richt Parmessar
zich met overtuiging tot Surinamers wereldwijd:
“Richt je blik op de mogelijkheden van ons land
en wees trots op waar je vandaan komt. Suriname heeft ruimte en kansen voor
iedereen om te bouwen, te dromen en te schitteren.”
En dan volgt zijn slotboodschap — helder, hoopvol
en vastberaden:
“De tijd van wachten is voorbij. De tijd van
twijfelen ook. Suriname, dit is ons moment. Laten we het samen waarmaken.”
.JPG)
